Kling klang kloria, wer sitt in düssen Torn da? Dar sitt en Königsdochter in, de lehrt de fiene Sieden spinnīn, de is so arg beluert, de is so stark bemuert mit Steen, mit Been, de sitt dar ganz alleen.		Kling klang kloria, wer sitt in düssen Torn da, un spinnt se nich, so sitt se dar, un kämmt ehr lange Siedenhaar; un kämmt se sick, dat mag se, un weent se nich, so lacht se, dat schadīt nich, dat badīt nich, dat kann se ganz alleen.
	Kling klang kloria, de Klocken gaht inīn Torn da. Kunn ick mit, so wär ick binnīn, so hölp ick ehr de Sieden spinnīn, Sieden spinnīn, bet se klar; denn kämm se sick dat lange Haar, dann lach se, denn dach se: se wär nich ganz alleen.